1. Oznaki noszone na patkach i bezpośrednio na kołnierzach kurtek i ułanek, wprowadzone rozkazami Dowództwa Głównego: 1.1. generalicji, oficerów i szeregowych Sztabu Dowództwa Głównego, 1.2. piechoty (tu: 1 pułku), 1.3. oddziału zapasowego ckm i batalionu celnych strzelców ckm, 1.4. artylerii polowej (tu 1 pułku), 1.5. artylerii ciężkiej (tu: 1 pułku), 1.6. Dywizjonu Artylerii Konnej, 1.7. saperów, 1.8. radiotelegrafistów, 1.9. wojsk kolejowych (tu: 6 batalionu), 1.10. pociągów pancernych, 1.11. maszynistów, 1.12. wojsk samochodowych, 1.13. oficerów i personelu latającego wojsk lotniczych, 1.14. wojsk aeronautycznych, którzy ukończyli szkołę aeronautyczną, 1.15. Szkoły Oficerskiej w Poznaniu, 1.16. Szwadronu Żandarmerii Polowej przy Dowództwie Głównym, 1.17. oficerów Korpusu Sądownictwa, 1.18. lekarzy, 1.19. weterynarzy, 1.20. oficerów administracji, 1.21. dziekana generalnego, 1.22. dziekana okręgowego, 1.23. proboszcza dywizyjnego, 1.24. kapelana pułkowego.

2. Pozostałe oznaki (noszone na lewym rękawie kurtek): 2.1. telegrafisty, 2.2. radiotelegrafisty (bez podkładki sukiennej), 2.3. wojsk kolejowych, 2.4. wojsk lotniczych (wrzesień 1919 r.), 2.5. aeronautycznych, którzy nie ukończyli szkoły aeronautycznej (na podstawie rozkazów Dowództwa Głównego z 28 maja i 3 czerwca 1919 r.), 2.6. opaska „tragarza chorych” (noszowego) i sanitariuszy, 2.7. łapki orkiestrantów: piechoty (1920 – 1921 r.) i 1 pułku Ułanów Wielkopolskich (Poznań-Ławica, maj 1919 r.).