DOMINIAK Jan
starszy wachmistrz. Ur. 23 grudnia 1893 roku w Benicach k. Krotoszyna, w rodzinie rolników Wawrzyńca i Marianny z Zarembów. Po uk. szk. powszechnej pracował w gospodarstwie rodziców. 1 X 1913 został powołany do a. niemieckiej i w szeregach 13 p. dragonów służył do 15 XII 1918. Walczył na fr. francuskim i rosyjskim. 28 XII 1918 wstąpił do WP, brał udział w powstaniu wlkp.
Z 2 szwadronem 15 p. ul., od sierpnia 1919 walczył na fr. wsch. 12 VII 1920 pod wsią Drożnia k. Słucka, kiedy dowodził szpicą, jego oddział został zaatakowany przez przeważające siły przeciwnika; w walce na bagnety wróg został odparty. Za bezprzykładne bohaterstwo i poświęcenie w tym boju został odznaczony VM 5 kl. nr 3992.
Od 28 XII 1920 uczestniczył w akcji plebiscytowej na Górnym Śląsku, jako kierownik placówki. 14 IX 1921 został zwolniony z wojska i wstąpił do Policji Państwowej, awansując do stopnia starszego przodownika Policji Państwowej. Był komendantem posterunków w Zgoranach i Mizoczu. W październiku 1939 aresztowany w Zdołbunowie przez NKWD; na przełomie marca i kwietnia 1940 przebywał w więzieniu w Równem Wołyńskim. Dalsze losy nieznane.
Data śmierci (31 grudnia 1947 r.) ustalona przez Sąd Grodzki w Jarocinie 24 II 1949. Odznaczony był m. in.: KW i KZ Za Dzielność. Od 1922 żonaty z Jadwigą Gołębniak, z którą miał dzieci: Zdzisława (ur. 1927) i Ryszarda (ur. 1931).