NITSCHKE Wojciech Albert
ur. się 15 kwietnia 1895 r. w Radomierzu (daw. pow. babimojski) w rodzinie Ludwika i Franciszki z Gądów. Jako uczeń miejscowej szkoły był uczestnikiem strajku dzieci w roku szkolnym 1906/1907. Do 16. roku życia pracował w gospodarstwie rodziców, a potem terminował w zawodzie szewca – obuwnika. 25 sierpnia 1914 r. został wcielony do armii niemieckiej, w której służył na froncie zachodnim do 12 grudnia 1918 r.
W okresie od 6 stycznia do 6 kwietnia 1919 r. brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim. Uczestniczył w akcjach zbrojnych pod Kaszczorem i Mochami. Potem został powołany do 6.Pułku Strzelców Wielkopolskich (późn. 60. Pułk Piechoty Wielkopolskiej). Ze swym pułkiem brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, dochodząc 8 maja 1920 r. do samego Kijowa. W sierpniu tegoż roku, tak jak pozostali jego koledzy, bronił Warszawy przed nawałnicą bolszewicką w bitwie zwanej „Cudem nad Wisłą”.
Po zakończeniu działań wojennych wrócił do rodziców w Radomierzu. W maju 1921 r. opuścił dom rodzinny i zamieszkał u nowo poślubionej małżonki w Kluczewie. Źródłem ich utrzymania było kilkumorgowe gospodarstwo oraz zakład szewski.
Zmarł 16 kwietnia 1965 r. Pochowany na cmentarzu w Przemęcie przy kościele św. Piotra. Został odznaczony Krzyżem Walecznych i Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Ze związku małżeńskiego z Władysławą Jankowiak miał dzieci: Kazimierę (1923-1985, po mężu Talarczyk), Kazimierza (1926-1995), Teodozję (1928-1993), po mężu Balcerzak) oraz Władysławę (1934-2003, po mężu Błażejczak) i Alberta (1934-2005).