KUROWSKI Aleksander
powstaniec wielkopolski, major WP. Ur. 11 lutego 1879 roku we Wrześni, w rodzinie mistrza szewskiego Tomasza i Antoniny Rogowskiej. Maturę zdał przed Komisją Egzaminacyjną przy DOGen. w P-niu. Był członkiem Tow. Gimnastycznego "Sokół". Od 12 X 1899 w armii niemieckiej. Po zwolnieniu z wojska był naczelnikiem w biurze notarialnym; od 3 VII 1914 ponownie w wojsku, walczył na fr. francuskim. Na ppor. awansowany 22 III 1915; w lini bojowej przebywał do 12 VIII 1917, nast. był d-cą kompanii w garnizonie w Jeleniej Górze.
29 XII 1919 wstąpił do oddziału powstańczego ppor. Palucha w P-niu; był d-cą szk. podoficerskiej przy 10 p. strz. wlkp. Od czerwca t. r. przebywał na Fr. Wlkp. jako adiutant d-cy 4 p. strz. wlkp., później d-ca 1 baonu; nast. przeszedł na Fr. Lit. Biał., gdzie pełnił obowiązki d-cy baonu i pułku. Od 24 XII 1920 był d-cą 58 pp w garnizonie.
Za doskonałe dowodzenie 4 p. strz. wlkp. i odwagę osobistą podczas ofensywy na Mińsk został odznaczony VM 5 kl. nr 147. Od 30 XI1920 w rezerwie; 111922 awansowany na mjr. Ponownie w służbie czynnej od 16 II 1922, jako d-ca baonu sztabowego 69 pp i szef Oddziału IV DOK nr VII; później był komendantem PKU Gniezno. Od 30IX1927 w stanie spoczynku. W latach 1929-1939 pracował na różnych stanowiskach administracyjnych. W czasie okupacji mieszkał kolejno w Plewiskach, Warszawie i Krakowie; pracował w Radzie Głównej Opiekuńczej. Do P-nia powrócił 1 XI 1945 i do 30 XI 1947 pracował w administracji. Od grudnia t. r. pozostawał bez źródeł utrzymania.
Zm. w P-niu 23 czerwca 1958 roku został pochowany na cm. junikowskim. Odznaczony był m. in.: KW (4x). Żonaty z Leokadią Lewik, miał czworo dzieci: Jerzego (ur.1914), Aleksandrę zam. Taylor (ur. 1917), Bożenę (ur. 1919) i Zbigniewa (ur. 1921).