SOBIERAJSKI Stanisław
ur. się 5 maja 1898 r. w Perkowie (pow. babimojski) w rodzinie Jakuba i Weroniki z Jęśków. Po ukończeniu 4 - klasowej szkoły powszechnej wyuczył się zawodu kołodzieja.W czasie I wojny światowej służył w armii niemieckiej na froncie zachodnim we Francji. Po powrocie z wojny w grudniu 1918 r., na wieść o wybuchu Powstania Wielkopolskiego, udał się z grupą kolegów do Wolsztyna i wstąpił do kompanii powstańczej ppor. Stanisława Siudy, pochodzącego z Błotnicy. Brał udział w oswobodzeniu Wolsztyna 5 stycznia 1919 r., a potem pod dowództwem ppor. Wojciecha Eckerta uczestniczył w kolejnych walkach zbrojnych o Kopanicę, Kargowę, Grójec i Babimost. Po zakończeniu walk powstańczych wcielony został do 2. Pułku Strzelców Wielkopolskich (56. Pułk Piechoty Wielkopolskiej). Uczestniczył w wojnie polsko - bolszewickiej. Walczył m.in. pod Połockiem, Bobrujskiem i w przeprawie przez rzekę Brezynę. Następnie w czasie odwrotu naszych wojsk przed atakującymi bolszewikami był obrońcą Warszawy w sierpniu tegoż roku. Po zakończeniu działań wojennych powrócił z pułkiem do Śremu - miejsca stałego postoju i pełnił nadal swą służbę wojskową do 24 lipca 1921 r. Zdemobilizowany z wojska przybył do rodzinnego Perkowa, w którym utrzymywał się z warsztatu kołodziejskiego i gospodarstwa małorolnego. Zmarł 13 kwietnia 1976 r. Został odznaczony Medalem Niepodległości, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1959) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1968). Za udział w Powstaniu Wielkopolskim minowano go podporucznikiem (1972). Należał do Związku Powstańców Wielkopolskich, a od 1958 r. był członkiem ZboWiD - u. Żonaty od 1923 r. z Agnieszką Kicińską, miał dzieci: Lucjana (1924-1994), Gabrielę (1926- 1997) Piotrowską, Praksedę (1928-1988) Bartz oraz Marię (1935) Kliem.