Leon Prauziński (1895 - 1940), żołnierz, malarz, rysownik.

Urodzony w Poznaniu, uczył się gimnazjum w Poznaniu i Ostrowie Wielkopolskim. Jak wielu poborowych z zaboru pruskiego, został powołany w szeregi armii niemieckiej na front zachodni I wojny światowej (1914-1918). Brał udział m.in. w krwawej walce o francuską twierdzę Verdun w 1916 roku. Ciężko ranny w Lasach Argońskich, po okresie rekonwalescencji wrócił do Poznania.

W tym wyjątkowym czasie historycznym Leon Prauziński brał udział w konspiracyjnych przygotowaniach do Powstania Wielkopolskiego w Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego 27 grudnia 1918 r. w Poznaniu walczył w grupie powstańczej Stanisława Nogaja i brał udział w walkach m.in. o most Chwaliszewski, co utrwalił na jednym ze swoich słynnych obrazów, gdzie wśród powstańców przedstawił swoją postać – powstańca w białym szaliku z melonikiem na głowie.

Leon Prauziński walczył również m.in. na froncie zachodnim powstania pod Wolsztynem i Zbąszyniem, a także od lutego 1919 r. na froncie południowym powstania w rejonie Miejskiej Górki. Po zakończeniu działań wojennych na granicy zachodniej brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej (1919-1921).

Maturę zdał po odzyskaniu niepodległości w poznańskim gimnazjum Marii Magdaleny. W latach 1923 – 1924 studiował na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Poznańskiego, a w 1927 r. wyjechał na studia do Monachium, gdzie w 1928 r. ukończył wydział malarstwa Akademii Sztuk Pięknych. Po powrocie do Poznania poświęcił się pracy artystycznej, zajmując się głównie ilustracjami w czasopismach takich jak: „Kurier Poznański”, „Orędownik”, „Przewodnik Katolicki”, „Żołnierz Wielkopolski”, a także tworząc ilustracje do książek.

Leon Prauziński jest autorem licznych malowanych  i rysunkowych scen batalistycznych z Powstania Wielkopolskiego. W latach 1921–1923 na podstawie wykonanych w czasie powstania wielkopolskiego rysunków i szkiców namalował 12 obrazów olejnych ukazujących sceny walk powstańczych. Niestety obrazy te zachowały się tylko jako reprodukcje w postaci 12 pocztówek drukowanych okazjonalnie od czasów dwudziestolecia międzywojennego. Oryginały obrazów zostały zniszczone przez Niemców podczas okupacji. Wszystko, co kojarzyło się Niemcom z Powstaniem, było z zapiekłością unicestwiane, a sami powstańcy – wciągnięci na listy – tropieni, więzieni i mordowani. Taki los spotkał Leona Prauzińskiego.

Po wybuchu II wojny  światowej nazwisko Leona Prauzińskiego znalazło się na liście proskrypcyjnej. 1 listopada 1939 r. został aresztowany przez Gestapo i osadzony w Forcie VII  w Poznaniu, który był pierwszym obozem koncentracyjnym założonym przez Niemców na terenie okupowanych ziem polskich. Obóz ten był przez Niemców nazywany „obozem krwawej zemsty”, za heroiczną postawą Polaków i przegrane przez nich Powstanie Wielkopolskie.

Leon Prauziński został zamordowany przez Niemców w Forcie VII 6 stycznia 1940 r.