GOETZENDORF-GRABOWSKI Tadeusz
komendant pow.wągrowieckiego, mjr Wojska Polskiego. Ur. 3 lutego 1883 r. w Nowej Wsi (ówczesny pow. szamotulski), w rodzinie ziemiańskiej Bolesława i Marii z Garczyńskich. Gimnazjum ukończył w Wągrowcu, a studia rolnicze na uniwersytecie w Lipsku. Odbył jednoroczną służbę wojskową, uzyskując patent ppor. Objął majątek w Lechlinie (pow. wągrowiecki).
W latach 1914-1918 służył w armii niemieckiej. Zdemobilizowany w listopadzie 1918 r., wrócił do Lechlina. Po wybuchu powstania wielkopolskiego został przez PRL w Wągrowcu mianowany komendantem POW. Przyczynił się do zorganizowania baonu wągrowieckiego. Na podstawie Rozkazu dziennego DG nr 25 (z 29 stycznia 1919), w zastępstwie chorego dowódcy Okręgu Wojskowego nr III mjr. N. Koczorowskiego, objął dowództwo okręgu. 27 lutego przydzielony został przez Dowództwo Główne do dyspozycji Inspekcji Artylerii. Był współorganizatorem 1 dyonu 2 PAL jako adiutant dyonu. Dekretem Komisariatu NRL nr 41 (poz. 119) mianowany został porucznikiem (od 13 kwietnia 1919).
W kwietniu 1919 r. przydzielono go do Inspekcji Artylerii w Poznaniu, początkowo jako adiutanta, a następnie jako szefa sztabu. Od maja 1920 r. był komendantem Bydgoszczy. 1 stycznia 1921 r. mianowany został dowódcą 1 dyonu 5 Pułku Strzelców Granicznych. W 1922 r. przeniesiono go do rezerwy, z przydziałem do 17 PAL. W 1920 r. zweryfikowany został w stopniu mjr. Do 1939 r. prowadził majątek w Lechlinie. Był m.in. Prezesem Koła Ziemian pow. wągrowieckiego.
Po 1939 r. jego losy są nieznane. Odznaczony byl m.in. Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi. Związek małżeński zawarł z Izabelą Krajewską.