WATSCHON Paweł
działacz niepodległościowy, por. WP.
Ur. 28 XI w Poznaniu w rodzinie Karola i Katarzyny z domu Romanowskiej. Uczestnik pierwszej wojny światowej (sierż.). W X 1918 r. był podoficerem kompanii garnizonowej w Gn. Odpowiadał za składnicę broni na terenie koszar 49 Pułku Piechoty. Ukrył na jej terenie ok. 300 karabinów (liczba ta nie została zweryfikowana i była na pewno wielokrotnie niższa). Część broni i amunicji została wyniesiona do mieszkań prywatnych (Józefa Politowicza, B. Kasprowicza) lub zakopano k. fabryki obuwia. Wskutek denucjacji Niemki Liedke, Watschon wraz z Politowiczem zostali aresztowani i osadzeni w areszcie pułkowym. Powołany doraźnie przez dowództwo sąd skazał obu na karę śmierci przez rozstrzelanie. W wyniku interwencji gn. RR (czł. „Sokoła”, B. Kasprowicza, Z. Karpińskiego) u dowódcy batalionu zapasowego 49 PP, sprawę skierowano do Sądu Wojskowego w Szczecinie, gdzie została umorzona.
W. mógł w mundurze nadal przebywać na terenie koszar. Utrzymywał kontakt ze swoim następcą sierż. Gotschlingiem. Przebywając u niego w składnicy 27 XII 1918 r. uchylił okiennice, umożliwiając następnego dnia zajęcie tego obiektu bez wystrzału. W ten sposób uzbrojono ochotników powstańczych w Gnieźnie, wieczorem 28 XII. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r., jako por. saperów. W okresie międzywojennym był na ewidencji kadry oficerskiej Okręgu nr 7 w Poznaniu. We IX 1939 r. przekroczył granicę z Rumunią, 20 IX w ambasadzie RP w Bukareszcie, otrzymał 8000 tytułem zaliczki za pobory. Do poł. 1940 r. przebywał w Pol. Obozie dla Internowanych Oficerów w Targo-Jui w Rumunii. Następnie w PSZ na Zachodzie. Do kraju powrócił 9 VII 1947 r.
Zmarł 16 VI 1965 r. pochowany na poznańskim cmentarzu górczyńskim. Żonaty z Franciszką Jakrzewską, z którą miał syna Janusza (1920-2002). Odznaczenia m.in.: KN, KW, SKZ, Medal Pamiątkowy z Wojnę 1918-1921.