ANDRZEJEWSKI Mieczysław
komendant POW ZP, kpt. WP. Ur. 23 listopada 1884 r. w Kobylince (ówczesny pow. krotoszyński), w rodzinie kupca Wincentego i Marii z Rodowiczów. Uczęszczał do 6-klasowej szkoły w Żerkowej i Gimnazjum Fryderyka Wilhelma w Poznaniu. Świadectwo dojrzałości uzyskał w Niemczech (1904). Po ukończeniu 6 semestrów Akademii Rolniczej uzyskał kwalifikacje inż. melioracji i budownictwa podziemnego.
W 1906-1907 r. odbył roczną służbę wojskową, potem pracował (1908-1913) w Poznaniu, a następnie otworzył własne przedsiębiorstwo w Poznaniu i Wieluniu. Czynnie udzielał się w wielu polskich organizacjach, m.in. organizował gniazda Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Bochum i Szczecinie.
2 sierpnia 1914 r. został wcielony do armii niemieckiej i skierowany na front zachodni do Francji. Walczył m.in. pod Verdun, został dwukrotnie ranny. Przeniesiony w maju 1918 r. do Poznania, we wrześniu wstąpił do POW ZP, a 14 listopada objął po W. Wierzejewskim jej komendę, sprawując funkcję z pomocą organu doradczego - tzw. Rady Jedenastu. Organizacja podlegała ogólnemu kierownictwu i kontroli ppor. M. Palucha, odpowiedzialnego za sprawy POW ZP w Komisariacie NRL. Przyczynił się do zorganizowania tzw. oddziału wywiadowczo-wykonawczego, skierował członków organizacji do formowania oddziałów Służby Straży i Bezpieczeństwa. Przejął do POW ZP tzw. Grupę K. Habera, kontrolując zakłady i magazyny gospodarcze.
Od 27 grudnia 1918 r. do 5/6 stycznia 1919 r. brał udział w zajmowaniu koszar, dworca głównego i stacji lotniczej na Ławicy. Dekretem Komisariatu NRL nr 1 (z 7 lutego 1919) mianowany ppor., od 21 stycznia, Rozkazem dziennym Dowództwa Głównego nr 38 (z 11 lutego 1919) został adiutantem W. Korfantego, komisarza NRL, z polecenia którego w kwietniu 1919 r. udał się na Górny Śląsk w roli instruktora POW Górnego Śląska.
Wziął czynny udział w I powstaniu śląskim. Formalnie przydzielony do Bytomskiego Pułku Strzelców, Rozkazem dziennym nr 207 (z 7 sierpnia 1919) wcielony został do 8 p. strz. Wlkp., gdzie objął dowództwo 8 kompanii. 10 czerwca 1920 r. odkomenderowano go do 59 PP jako zastępcę dowódcy 2 baonu. Ranny 23 lipca, przewieziony został do szpitala w Poznaniu. Wrócił do 62 PP (d. 8 P. strz.Wlkp.). 31 marca 1922 r. zwolniony do rezerwy, objął poniemiecki majątek Udzierz (pow. Świecie). Później powołano go na stanowisko klasyfikatora gruntów w Pomorskiej Izbie Skarbowej. Działał aktywnie w organizacjach kombatanckich, napisał wspomnienia z działalności w POW ZP. Zm. po 1939 r. Odznaczony był: Orderem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), medalami i odznakami. Związek małżeński zawarł z Zofią Jasińską.