UNRUG Michał Józef
ur. się 19 marca 1896 r. w Dreźnie, w rodzinie saskiego generała Tadeusza Gustawa i Izydory Heleny von Bűnau. Był młodszym bratem Józefa Unruga, późniejszego admirała. Wychowywał się w duchu polskości, gdyż ojciec jego uważał się za Polaka. Dzieciństwo spędził w Sielcu na Pomorzu. Początkowo uczył się w domu, następnie zdał egzamin do 3 klasy gimnazjum we Wrocławiu, skąd został oddany do Korpusu Paziów króla saskiego w Dreźnie.
Po wybuchu I wojny światowej jako podchorąży otrzymał przydział do saskiego 2 Pułku Huzarów im. Królowej Karoli Nr 19 w miejscowości Grimma. W grudniu 1914 r. został skierowany na front zachodni do Francji. W czerwcu został awansowany do stopnia ppor. o odkomenderowany do sztabu 40 dywizji piechoty jako oficer łącznikowy. Po zakończeniu wojny wrócił do rodzinnych Sielec.
Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wraz z bratem Włodzimierzem zgłosił się w lutym do tworzącego się w Gnieźnie 3 Pułku Ułanów Wielkopolskich (17 Pułku Ułanów). Z pułkiem bierze udział w styczniu 1920 r. w rewindykacji Pomorza a następnie zostaje z pułkiem skierowany na front wojny polsko-bolszewickiej jako dowódca 4 szwadronu. Bierze udział w wyprawie na Kijów i 7 maja 1920 r. na czele pierwszego oddziału wkroczył do Kijowa. W trakcie odwrotu z Kojowa został raniony nad Dnieprem i ewakuowany z frontu w głąb kraju.
Po zakończeniu wojny przeszedł do rezerwy aby zająć się administrowaniem Sielca. Po śmierci matki w 1923 r. wrócił do czynnej służby w 17 Pułku Ułanów. Został mianowany na stopień rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 października 1924 r. W pułku służył do 1932 r. W tym roku powołany został jako adiutant Szefa Sztabu Głównego gen. bryg. Janusza Gąsiorowskiego. Od 1934 r. do zakończenia wojny pozostawał w służbie dyplomatycznej, najpierw jako sekretarz, a następnie radca Poselstwa Polskiego w Sztokholmie. Po zakończeniu wojny pozostał na uchodźstwie. Zamieszkał w Londynie, gdzie pracował przez dłuższy czas w biurze podróży Cook'a. Aktywnie działał w środowisku kombatanckim, m. in. przez 12 lat pełnił funkcję Sekretarza Koła 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich imienia Króla Bolesława Chrobrego w Londynie.
Zmarł 26 listopada 1974 r. w Londynie i pochowany został na cmentarzu Kensal Green. Związek małżeński zawarł z Fryderyką (Ricą) Rey (1902-1991), miał jedną córkę - Marię Krystynę (1940-1936).
Został odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych.