WIECZOREK Józef
sierżant WP , powstaniec wielkopolski.
Ur. się 15 marca 1900 r. we wsi Wąsowo, powiat Nowy Tomyśl w rodzinie Walentego i Agnieszki z domu Moła. Ukończył szkołę powszechną w Wąsowie. W czerwcu 1918 r. powołany został do armii niemieckiej i skierowany do Bojanowa do 19. rez. pułku piechoty, a po sześciotygodniowym pobycie w garnizonie przeniesiony na front francuski. Zwolniony 30 listopada 1918 r. powrócił do domu rodzinnego. Działalność konspiracyjną zaczął 25 grudnia 1918 r. w Radzie Żołnierskiej przygotowując walkę zbrojną z Niemcami. 6 stycznia 1919 r. wstąpił do oddziału powstańczego Jana Rożka, który przekształcono później w 6. kompanię 7 pułku strzelców wielkopolskich. 11 lutego 1919 r. pod Lewicami został ranny w prawą rękę. Przebywał w szpitalu w Lwówku, później w Poznaniu, ale niewyleczony na własną prośbę zwolniony wrócił do macierzystego oddziału. Po przemianowaniu 7 stycznia 1920 roku 7. p.s.wlkp. na 61. p.p. wlkp. skierowany został w lutym 1920 r. na front litewsko-białoruski.
Brał z pułkiem udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został ranny pod Dyneburgiem (obecnie łotewski: Daugavpils). Z dniem 1 marca 1922 r. jako podoficer zawodowy – szef kompanii - otrzymał przydział do 67.p.p. wlkp.. Oddelegowany w 1932 r. do Rypina do pracy w Powiatowej Komendzie Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego pełnił tam funkcję podoficera instrukcyjnego PW na powiat rypiński. 27 sierpnia 1939 roku odkomenderowany do 67. pułku piechoty w Brodnicy przebył z nim podczas kampanii wrześniowej szlak bojowy od Mełna do bitwy nad Bzurą. Wzięty do niewoli w okolicy Iłowa przebywał w obozie jenieckim. Zwolniony na przełomie października i listopada 1939 r. powrócił do Rypina, gdzie pracował w biurze. aresztowanych przez gestapo 19 maja 1943 r.
Zginął w Toruniu 21 maja tegoż roku. Miejsce pochówku nie jest znane. Poświęcono mu tablicę na murze cmentarnym w Brodnicy (ul. Sądowa 5a), należącym do klasztoru oo. franciszkanów.Odznaczony: Medalem Niepodległości (1938),Medalem Dziesięciolecia (1928), Medalem Pamiątkowym „Za wojnę 1918-1921” (1928), Brązowym Medalem „Za długoletnią służbę’ (1938), oraz odznakami : honorową „Za rany i kontuzje”, pamiątkową 67. pp , komendancką Przysposobienia Wojskowego.Z małżeństwa zawartego w 1927 r. z Józefą Jakubowską miał dzieci: Halinę (ur.1933r.) i Zbigniewa (1928 r.).