ŻAK Wawrzyn
powstaniec wielkopolski.
Ur. 3 sierpnia 1901 r. w Rękawczynku k. Inowrocławia w rodzinie rzemieślnika Apolinarego i Antoniny s domu Truskawka. Ukończył szkołe powszechną, później szkołę rolniczą. 1 stycznia 1919 r. zgłosił się ochotniczo do oddziałów powstańczych w Budzyniu i został przydzielony do Pierwszej Kompanii Rogozińskiej dowodzonej Wiktora Skotarczaka . Uczestniczył w walkach pod Radwankami, Szamocinem, Margoninem i Chodzieżą. Następnie w szeregach 5 kompanii II baonu 4 pułku strzelców wielkopolskich brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej.
Po demobilizacji pracował jako rolnik; do 1939 roku był zatrudniony w Urzędzie Gminnym w Skokach pow. Wągrowiec. Po wejściu Niemców w 1939 wzięty jako zakładnik, więziony w obozie pracy w Inowrocławiu; w okresie późniejszym robotnik rolny u niemieckiego gospodarza w Łosińcu gm. Skoki.
Po zakończeniu II wojny światowej pracował w Urzędzie Gminy w Skokach i we własnym gospodarstwie rolnym. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim awansowany do stopnia podporucznika WP.
Zmarł 2 czerwca 1977 r. w szpitalu Pruchnowo k. Chodzieży, pochowany jest w grobie rodzinnym na starym cm. Farnym w Wągrowcu. Odznaczony był Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym i in. Od 1924 r. żonaty z Zofią Cerekwicka herbu Zaręba, z którą miał czworo dzieci: Wiktorię (ur. 1926), Czesława (ur. 1929), Henryka i Waleriana.