BARANOWSKI Jan
ur. się 13 maja 1894 r. w Buczu (daw. pow. śmigielski) jako syn Wawrzyna i Marianny z domu Wojciechowskiej. Po ukończeniu 4-klasowej szkoły powszechnej w swojej miejscowości pracował w rodzinnym gospodarstwie. W wieku 18 lat wyjechał w poszukiwaniu pracy do Niemiec. Znalazł zatrudnienie w górnictwie węglowym. Po 2 latach pracy w 1914 r. został powołany do służby wojskowej w armii niemieckiej i skierowany na front zachodni, na którym przebywał do końca I wojny światowej. Po demobilizacji wrócił do rodzinnego domu.
Na wieść o wybuchu Powstania Wielkopolskiego 9 stycznia 1919 r., utworzył w Buczu drużynę powstańczą, z którą wyruszył do Śmigla. Następnego dnia w szeregach 3. kompanii Batalionu Śmigielskiego pod dowództwem ppor. Bronisława Steinmetza brał udział w akcjach zbrojnych pod Bukówcem Górnym, Krzyckiem, Mórkowem i Lipnem pod Lesznem.
Po zakończeniu walk powstańczych wyjechał czasowo do Francji w poszukiwaniu pracy. Po powrocie do kraju od 3 lipca do 30 listopada 1920 r. odbywał w Poznaniu służbę wojskową. Potem ponownie wyemigrował do Francji, gdzie otrzymał zatrudnienie w górnictwie węglowym. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do rodziny w Buczu Nowym i po kilku miesiącach wyjechał na stałe do córki zamieszkałej w Bydgoszczy. Pracował tam w PKP aż do przejścia na emeryturę. 1 września 1949 r. został członkiem ZBoWiD - u.
Zmarł 4 października 1971 r. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Buczu. Został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Żonaty z Heleną Miller, miał dwie córki i trzech synów.