CZARNECKI Stefan herbu Prus III
dowódca Wydziału Personalnego Dowództwa Głównego. Ur. 21 października 1893 r. w Dobrzycy (ówczesny pow. krotoszyński), w rodzinie ziemianina Józefa i Stanisławy z Lipskich. Do gimnazjum uczęszczał w Ostrowie Wlkp., gdzie w marcu 1914 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Podjął studia rolnicze i ekonomiczne na uniwersytecie w Berlinie. Po zaliczeniu 1 semestru, 2 sierpnia 1914 r. powołany został do wojska niemieckiego, z przydziałem do 1 Pułku Ułanów Pruskich. 11 lutego 1915 r. mianowany został podporucznikiem, a 15 września skierowano go na front zach. 1 września 1916 r. powołano go na stanowisko adiutanta pułku. 15 lipca 1918 r. przeniesiony do 1 Pułku Kirasjerów Wrocławskich, gdzie 18 listopada mianowano go por.
Po wybuchu powstania, 30 grudnia zgłosił się do dyspozycji mjr. S. Taczaka, który powierzył mu zorganizowanie i dowodzenie Wydziałem Personalnym Dowództwa Głównego.
11 stycznia 1919 r. Dekretem Komisariatu NRL nr 6 poz. 5 (z 11 marca 1919) awansowany został do stopnia rtm. (ze starszeństwem od 111917). Rozkazem dziennym Dowództwa Głównego nr 246 (z 6 listopada 1919) przydzielono go do Sztabu DOGen. Poznań, gdzie objął szefostwo Oddziału IV (personalnego).
Rozkazem DOGen. nr 71 (z 15 czerwca 1920) przydzielono go do szwadronu zapasowego 16 Pułku Ułanów i odkomenderowano do 7 Brygady Rezerwowej Piechoty. Od lipca 1920 r. mianowany został drugim zastępcą dowódcy 16 Pułku Ułanów. Na polu walki wyróżnił się odwagą, zwłaszcza 17 i 20 sierpnia. Dalszych informacji brak. Odznaczony był Orderem Virtuti Militari V kl.