SKOTARCZAK Antoni
współorganizator powstania w Rogoźnie, porucznik Wojska Polskiego.
Ur. 13.04.1888 w miejscowości Pławno (k. Rogoźna, ówczesny pow. obornicki), w rodzinie rzemieślnika Antoniego i Antoniny z Kamińskich. Uczył się w szkole budowlanej w Poznaniu. W latach 1908-1910 odbył służbę wojskową w armii niemieckiej. Od 1910 r. pracował w Dortmundzie jako kierownik budowy, a 1 września 1914 r. został zmobilizowany do 20 pułku piechoty. W maju 1918 r. awansowano go do stopnia sierżanta.
Po wybuchu powstania, od końca grudnia 1918 r. z bratem Wiktorem, A. Biskupskim i A. Dykiem organizował oddział ochotników. M.in. z 5 na 6 stycznia dowodził plutonem w zajęciu Budzynia przez kompanię rogozińską, następnie zorganizował oddział z miejscowych ochotników. Brał udział w zajęciu Chodzieży (8 stycznia). Z bratem Wiktorem 16 stycznia wyruszył do zagrożonego Czarnkowa i odpierał ataki Niemców. Został komendantem załogi Romanowa, przez dwa tygodnie odpierając ataki Niemców. 3 lutego obaj bracia wrócili na krótko do Rogoźna, gdzie sformowali nową 1 kompanię, liczącą 260 ludzi. Do 27 lutego był sierżantem, szefem kompanii, organizując równocześnie 2 kompanię rogozińską, która od 5 lutego stanowiła załogę Budzynia. Walki na tym odcinku trwały do końca marca 1919 r. Według S. Grochowskiego: (Skotarczakowie) Przewodząc swoim kompanom w niezliczonej ilości wypraw, nie tylko okazali się dowódcami wydającymi rozkazy; byli przede wszystkim najwyższym wcieleniem najlepszych cnót rycerskich i bojowych. Nieustraszonym męstwem pociągali za sobą innych. 15 lutego awansowany na sierżanta sztabowego, a 24 czerwca 1919 r. mianowany podporucznikiem. Od 14 kwietnia objął dowództwo 6 kompanii 4 Pułku Strzelców Wielkopolskich. Od 31 lipca walczył na froncie litewsko-białoruskim jako dowódca 4 kompanii. W szeregach pułku, przemianowanego na 58 Pułk Piechoty, przeszedł cały szlak bojowy. Od 12 listopada 1920 r. do 14 stycznia 1921 r. objął dowództwo 1 baonu 58 Pułku Piechoty. 25 listopada 1920 r. awansowany na porucznika. Od 2 sierpnia 1921 r. dowodził 2 baonem 58 Pułku Piechoty. W 1922 r. przeniesiony został do rezerwy. Zamieszkał w Poznaniu, gdzie otworzył własną firmę budowlaną.
Zmarł 30 kwietnia 1932 r. w Poznaniu i tam został pochowany. Był odznaczony: Orderem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, medalami i odznakami. Rodziny nie założył.