dowódca 4 kom­panii 2 batalionu Grupy Zachodniej. Ur. się 20 marca 1888 r. w Inowrocławiu, w rodzinie rol­nika Wojciecha i Wiktorii ze Stelmachowskich. Podczas nauki w gimnazjum inowrocławskim brał czynny udział w pracy niepodległościowej. Po ukończeniu szkoły średniej służył jako jedno­roczny w 11 Pułku Grenadierów we Wrocławiu (l X 1911-31 III 1912), następnie (do 30 IX 1912) w prowianturze Oleśnicy, gdzie otrzymał awans na podoficera. Jesienią 1912 r. rozpoczął pracę w administracji majątków hr. S. Łąckiego w Posadowię. Podczas I wojny światowej służył w armii niemieckiej. Początkowo (od 2 VIII 1914) jako zastępca komendanta dworca pełnił nadzór nad kuchnią dworcową w Nowym Tomy­ślu. Od 26 sierpnia był zawiadowcą prowiantury w Żaganiu, a następnie w Poznaniu. 22 IX 1916 r. jako zastępca urzędnika przydzielony został do 115 Dywizji Piechoty, a od 23 września do 199 Dywizji Piechoty. Od 29 listopada do końca woj­ny był kierownikiem polowej piekarni. Powstanie wielkopolskie zastało go w Posadowię. Współor­ganizował (61 1919) baon lwówecki, w którym pełnił funkcję dowódcy kompanii (późniejsza 4 kompania 2 baonu Grupy Zachodniej), a następ­nie oficera rachunkowego. 15 marca powołano go do Intendentury w Poznaniu. Dekretem NRL nr 28 (póz. 21 z 9 IV 1919) mianowany por., 12 IV 1920 r. został zwolniony z armii i podjął pracę w rolnictwie; był kolejno dzierżawcą folwarków: Ziemin k. Wielichowa (1920-1931), Polwica (ówczesny pow. średzki) i Jarosławiec (Fundacja Kórnicka). Podczas II wojny światowej (8 XII 1939) wysiedlony z rodziną do Całowania (k. Garwolina), od 20 X 1941 r. przebywał w Budzi­skach. W lutym 1945 r. zgłosił się do pracy w Fundacji Kórnickiej. Od sierpnia 1947 r. praco­wał jako administrator PGR - majątku Lubiekowo (pow. skwierzyński). Ze względów zdrowot­nych w grudniu 1947 r. zrezygnował z pracy za­wodowej. Zmarł 15 lipca 1949 r. w Poznaniu. Od­znaczony był m.in. Medalem Niepodległości. Ze związku małżeńskiego z Antoniną Wiatrolikówną miał dzieci: Krystynę, Aleksandrę, Sta­nisława, Marię i Aurelię.