ZAWAL Józef

1895

1962

powstaniec-ochotnik, uczestnik frontu płn.

Ur. się 29 lutego 1895 r. w Wysogotowie (pow. poznański), w ro­dzinie rolnika Walentego. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Dopiewie, podjął naukę w zawo­dzie ślusarza. W listopadzie 1918 r. czynnie działał w pracach przygotowawczych do po­wstania. Od 28 grudnia znajdował się w szere­gach powstańczych w Poznaniu. Walczył w ra­mach 10 Pułku Strzelców Wielkopolskich, m.in. pod Gołańczą, Kcynią i Chodzieżą. Brał udział w wojnie 1920 r. Był dwukrotnie ranny: pod Rynarzewem i na froncie wsch.

Po zwolnieniu z wojska, do 1939 r. pracował w Rejonowej Ko­mendzie Uzupełnień Poznań-Powiat. W okresie okupacji hitlerowskiej zatrudniony był w nie­mieckich magazynach w Poznaniu. Po II wojnie światowej podjął pracę ślusarza w Zakładach Metalurgicznych „Pomet", gdzie pracował do przejścia na emeryturę (1960).

Zmarł 16 lipca 1962 r. w Poznaniu. Odznaczony był m.in. Or­derem Virtuti Militari V kl., Medalem Niepod­ległości, Brązowym Krzyżem Zasługi i Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Żonaty z He­leną z Toruńskich, dzieci nie miał.

Z. Kościański, Zawal Józef (1895-1962), (w:) Powstańcy wielkopolscy. Biogramy uczestników powstania wielkopolskiego 1918-1919, t. IV, red. B. Polak, Poznań 2008, s.228.

Zdzisław Kościański