SKORUPKA-PADLEWSKI Juliusz Zygmunt
dowódca 9 pułku strzelców wielkopolskich, płk w st. sp..
Ur. się 2 marca 1884 r. w Brzeżanach, (woj. lwowskie). Był trzecim, najmłodszym synem Juliusza Ludwika Ferdynanda Skorupka- Padlewskiego (herbu Ślepowron) i Izabeli z Czerwińskich herbu Lubicz. Miał dwóch starszych braci: Grzegorza i Mieczysława Apolinarego oraz przyrodnią siostrę Karolinę Józefę Marie. Dzieciństwo, lata młodzieńcze i czas edukacji spędził w rodzinnych Brzeżanach. Wkraczając w samodzielne życie zdecydował się na podtrzymanie tradycji rodzinnej, dokonując wyboru przyszłej drogi zawodowej postanowił pójść w ślady ojca, oficera austriackiej armii, który służbę wojskową zakończył w stopniu pułkownika. Po ukończeniu 4 letniej (1900- 1904) Szkoły Kadetów we Lwowie został zawodowym oficerem armii austriackiej. Przydzielony do 1 p. bośniacko- hercegowińskiego, z którym przeszedł I wojnę światową. W Wiedniu należał do Klubu Polskiego, zaś w Sarajewie do Ogniska Polskiego. W armii tej dosłużył się stopnia kapitana (mianowany 25. 06. 1915 r.).
W 1917 r. został przydzielony do Polskiej Siły Zbrojnej („Polnische Wehrmachtu”), pełniąc funkcję doradcy w 5 pp Legionów, a następnie wykładowcy w Szkole Podchorążych w Ostrowie Łomżyńskim – obecnie Ostrowi Mazowieckiej (podlegał Komendantowi szkoły mjr. Marianowi Kukielowi). Na wiosnę 1918 r. wysłany został na front zachodni (belgijsko- francusko- niemiecki). Jesienią 1918 r. deklaruje swoją gotowość do pełnienia służby w odradzającym się polskim wojsku (od 29.09.1918 r.). W listopadzie 1918 r. przywrócił zerwaną przez Niemców łączność z Ostrowi Łomżyńskiej z Warszawą. 1.04.1919 r. powierzono mu zadanie sformowania 9 p.strz. wlkp. i 12 kwietnia mianowano jego d-cą. Jak zapisał: „Pułk w czasie walk poszczególnych jednostek z Niemcami w przeciągu niespełna jednego miesiąca sformowałem i północny front nad Notecią od Ujścia do Inowrocławia obsadziłem”. Za co zapisał się złotymi zgłoskami m.in. w „Księdze Chwały Piechoty” (1937-1939). 23 maja 1919 r. ze starszeństwem od l.06.1919 r. mianowany został na stopień ppłk.. W styczniu 1920 r. odbiera od Niemców wraz pułkiem Leszno i Rawicz. Z kolei z końcem stycznia 1920 r. wyruszył na front bolszewicki. Obowiązki d-cy 9 p.strz. wlkp. pełnił do 3 czerwca 1920 r.. Następnie został przydzielony do RKU Kraków -Miasto na stan oficerskiej Kadry OK nr V. 25 maja 1920 r. został d-cą 33 Brygady Piechoty, funkcję tę pełnił do l0 lipca 1920 r… Major Jan Klein poświadczył w 1924 r., iż: „Niejednokrotnie podczas walk odwrotowych 1920 r. pułkownik Padlewski dzięki swej nadzwyczajnej osobistej odwadze i energii podtrzymywał ducha żołnierzy 33 bryg. piech., czym umożliwiał wykonanie zadań nakładanych przez D-two 17 Dyw.P. na 33 brygadę.”. Po tym czasie w okresie od 10.09.1920 r. do 11.06.1921 r. pełnił obowiązki oficera sztabu dowództwa 3 Armii. Po wojnie nadal pozo stawał w czynnej służbie -wojskowej. Od 16 listopada 1921 r. do 1927 r. pracował na stanowisku Komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Nowym Targu. W 1928 r. został przeniesiony w stan spoczynku - według Rocznica Oficerskiego Rezerwy z 1934 r. - ppłk w st. sp... z przydziałem do kadry DOK nr. V.
W 1939 r. zmobilizowany i wraz ze swoją jednostką wojskową uczestniczył w kampanii wrześniowej. Wzięty do niewoli przez Rosjan. Jako jeniec wojenny przetrzymywany był w obozie w Kozielsku. Rozstrzelany został w kwietniu 1940 r. w Katyniu. Pośmiertnie, rozkazem personalnym Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 r., awansowany zastał do stopnia płk.. Za zasługi wojenne był odznaczony Krzyżem. Walecznych. Uczczony Dębem Pamięci na 70. Rocznicę Zbrodni Katyńskiej na terenie Zespołu Szkół im. Korpusu Ochrony Pogranicza w Szydłowcu (13.04.2010 r.).
Żonaty z Teresą z Rosmanerów, miał dwie córki - bliźniaczki urodzone 15 kwietnia 1920 r.; Teresę Marię i Julię Marię.