powstaniec wielkopolski, listonosz. Ur. się 5 grudnia 1894 r. w Gnieźnie, w rodzinie Andrzeja i Antoniny z domu Nawrocka. Szkołę powszechną ukończył w rodzinnym mieście. W 1915 r. został wcielony do armii pruskiej; walczył na froncie zachodnim, pod Verdun został ranny – przebywał w szpitalu akademickim w Heidelbergu. W listopadzie 1918 zwolniony z wojska niemieckiego. 28 grudnia 1918 r. ochotniczo wstąpił do oddziałów powstańczych i w szeregach 1 Kompanii Gnieźnieńskiej walczył pod Nakłem, Szubinem, Rynarzewem, Zdziechową i Brzózkami. Od 1 lipca 1919 wraz z 58 pp brał udział w walkach na froncie wschodnim; uczestniczył w bitwach pod Mińskiem i Bobrujskiem. 27 lipca 1920 r. ciężko ranny w walkach pod Prażanami. Do 26 sierpnia 1921 r. przebywał w szpitalu w Warszawie. 1 września t.r. zwolniony od służby wojskowej jako 50 % inwalida. Po powrocie do Gniezna podjął pracę w Urzędzie Pocztowym i pracował tam do września 1939 r. Był aktywnym działaczem Związku Powstańców Wielkopolskich i Związku Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej. W okresie II wojny światowej wraz z całą rodzina wysiedlony do Rzeszowa. Od 1945 r. ponownie w Gnieźnie, wrócił do wykonywanego zawodu. Z udział w Powstaniu Wielkopolskim awansowany na stopień podporucznika WP. Zmarł w Poznaniu 13 października 1973 r. i został pochowany na cm. junikowskim. Odznaczony był: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Brązowym Krzyżem Zasługi i in. W 1929 r. zawarł związek małżeński ze Stanisławą Kryszak, z którą miał troje dzieci: Wandę (ur. 1931), Helenę (ur. 1932) i Zygmunta (ur. 1934).