ZŁOTOWICZ Franciszek
przemysłowiec, dowódca kompanii czerniejewskiej, por. WP.
Ur. 25 XI w Czerniejewie, jako syn rzemieślnika Józefa i Michaliny z d. Węclewska. Po ukończeniu szkoły budowlanej i śmierci ojca (1912) utrzymywał matkę i rodzeństwo.
Po wybuchu I w. świat. powołany do wojska, po kursie oficerskim otrzymał stopień aspiranta. Od połowy XI 1918 r. organizował w Czerniejewie ćwiczenia w „Sokole”. Z członków tej organizacji utworzył kompanię ochotniczą, na czele której wyruszył w noc sylwestrową 1918/1919 do Poznania. Czerniejewian zakwaterowano w forcie Grolman, podporządkowując por. J. Tomaszewskiemu. Od 5 I 1919 r. Z. skierowano do dyspozycji komendanta OW I Poznań. Rozkazem DG SZ b. zab. pr. nr 64 z 9 III 1919 r. mianowany ppor. piechoty ze starszeństwem od 1 XII 1917 r. 1 VI mianowany por. i został skierowany do intendentury.
W 1921 r. przeniesiony do rezerwy, po czym zamieszkał w Kcynii. Prowadził tam dobrze prosperującą cegielnię parową, należał do Związku Powstańców Wielkopolskich, także do BBWR.W k. 1939 r. wysiedlony do GG, prowadząc w Warszawie niewielki sklep spożywczy.
Po zakończeniu powstania warszawskiego przebywał z rodziną w Piotrkowie Trybunalskim. W wyniku choroby serca i płuc zmarł 28 XII 1944 r. W 1984 r. ekshumowany na cmentarz na Bielawkach w Bydgoszczy. Od VII 1924 r. żonaty z Elżbietą Kowalską, z kt. miał dwie córki: Bożenę Józefę (1926) i Janinę (1929).