ZABÓR Stanisław
dowódca kompanii Straży Ludowej w Wąsowie.
Ur. się 12 października 1883 r. w Chraplewie (pow. nowo-tomyski), w rodzinie rolnika Józefa i Marianny z Dankowskich. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Chraplewie, pracował jako robotnik rolny w majątku Wąsowo. W 1902 r. powołany został do służby czynnej w 2 Pułku Dragonów armii niemieckiej (Schwecht n. Odrą). W latach 1905--1908 pracował jako robotnik rolny, następnie włodarz w głównym majątku w Wąsowie. Podczas I wojny światowej powołany do 7 baonu 273 Pułku Artylerii Lekkiej, skierowany został na front zach. Awansował do stopnia sierż. W listopadzie 1918 r. zorganizował kompanię Straży Ludowej w Wąsowie, która pełniła służbę wartowniczą i patrolową. Brał czynny udział w oswobodzeniu Nowego Tomyśla (z 2 na 3 I 1919). Pełnił w powstaniu funkcję członka PRL. W niepodległej Polsce był m.in. członkiem NPR, Sejmiku Powiatowego, Sejmiku Wojewódzkiego oraz prezesem filii Związku Zawodowego Robotników Rolnych. Do 1932 r. pracował w Wąsowie, następnie w Dziekance (pow. gnieźnieński) i Pawłówku (pow. nowotomyski).
Po II wojnie światowej nadal czynnie działał w branży rolniczej, pełnił funkcję kierownika PGR w Pawłówku.
Zmarł 20 czerwca 1981 r. w Nowym Tomyślu. Odznaczony był m.in. Orderem Odrodzenia Polski V kl., Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Dwukrotnie żonaty, z Katarzyną z Piechotów oraz Walentyną z Jandych, pozostawił dzieci: Karola (1906), Stanisława (1908), Franciszka (1912), Maksymiliana (1914), Brunona (1918) oraz Martę (1920) i Teresę (l932).