ŁAKIŃSKI Zygmunt
współorganizator Służby Straży i Bezpieczeństwa w Poznaniu, generał brygady Wojska Polskiego.
Ur. 27.01.1892 w Kościanie, w rodzinie Jana i Teresy z Księżopolskich. W 1913 r. w Poznaniu uzyskał świadectwo dojrzałości. Od 6 sierpnia 1914 r. do lutego 1918 r. służył w artylerii niemieckiej na froncie zachodnim, następnie do końca października 1918 r. w stopniu podporucznika instruktora artylerii w Polskiej Sile Zbrojnej. Od listopada 1918 r. do 8 stycznia 1919 r. był adiutantem baonu Służby Straży i Bezpieczeństwa w Poznaniu. 27 grudnia 1918 r. kierował akcją oddziałów tej Służby z punktu dowodzenia w Zamku. Od 9 stycznia 1919 r., po skierowaniu Po zakończeniu działań wojennych m.in. od 15 lutego 1924 r. w stopniu majora dowódca 7 Dyonu Artylerii Konnej Wielkopolskiej, 1 stycznia 1928 r. awansowany na podpułkownika, a od 1 stycznia 1932 r. – na pułkownika. W kampanii wrześniowej walczył do 28 września 1939 r. Przedostał się do Francji, gdzie od kwietnia do czerwca 1940 r. dowodził artylerią dywizyjną 3 Dywizji Piechoty. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii, od lipca 1940 r. do listopada 1941 r. był zastępcą dowódcy 1 Brygady Strzelców I Korpusu w Szkocji, w styczniu 1942 r. wyjechał na Bliski Wschód. Był komendantem Centrum Szkolenia Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, następnie dowódcą artylerii 3 Dywizji Strzelców Karpackich 2 Korpusu i dowódcą 7 Dywizji Piechoty (do kwietnia 1947 r.). 3 maja 1945 r. mianowany został generałem brygady. Po demobilizacji osiedlił się w Londynie, gdzie zmarł 24 marca 1961 r. Pochowany został na cmentarzu Gunnersbury. Odznaczony był m.in. Orderem Virtuti Militari V i IV kl., Krzyżem Niepodległości, Orderem Odrodzenia Polski V kl., Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, orderami i medalami zagranicznymi.