WIĘCKOWSKI Stanisław Henryk Józef
współorganizator artylerii wielkopolskiej, pułkownik Wojska Polskiego.
Ur. 27.10.1885 w Moskwie, w rodzinie urzędnika Jana Stanisława i Henrietty z Winków. W 1906 r. ukończył gimnazjum realne w Jekaterynburgu (na Uralu), następnie Instytut Języków Wschodnich we Władywostoku. Od 1906 r. służył w wojsku rosyjskim. Podczas wojny m.in. był dowódcą dywizjonu. W lutym 1918 r. wstąpił ochotniczo do I Korpusu Polskiego w Rosji. W listopadzie zgłosił się do Wojska Polskiego i przydzielony został do Inspekcji Artylerii. W styczniu 1919 r. skierowany został do dyspozycji generała J. Dowbor-Muśnickiego w Poznaniu i 6 lutego objął dowództwo 3 dywizjonu 1 PAL. Po sformowaniu dywizjonu, 1 czerwca przeniesiony został na stanowisko dowódcy 1 dywizjonu 2 PAL, którego formowanie zakończył w lipcu 1919 r. 6 sierpnia został dowódcą 2 PAL.
Na froncie wielkopolskim w rejonie Ostrzeszowa organizował linię obrony na wypadek ofensywy niemieckiej. Baterie te skutecznie likwidowały liczne wypady piechoty niemieckiej i próby ostrzału pozycji polskich ogniem artyleryjskim. 2 grudnia pułk Więckowskiego wszedł w skład 3 Brygady Artylerii, podporządkowanej taktycznie 3 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. Uczestniczył w przygotowaniach do operacji rewindykacji Wielkopolski i Pomorza. 18 stycznia 1920 r. dywizjony pułku wkroczyły do Kępna (I), Leszna (II) i Zbąszynia (III). 23 stycznia pułk przemianowany został na 17 PAL Wielkopolskiej i skierowany na front litewsko-białoruski. Więckowski przeszedł cały szlak bojowy pułku, dowodząc nim do 23 grudnia 1929 r. 15 lipca 1924 r. awansowany na pułkownika. Następnie m.in. powołano go na stanowisko zastępcy Szefa Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Był założycielem Towarzystwa Polsko-Chińskiego w Warszawie i prezesem Okręgu Warszawskiego Stowarzyszenia Dowborczyków. W 1939 r. przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł w 1946 r. Odznaczony był Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, medalami i odznakami. Zawarł związek małżeński z Janiną z Odlanickich-Poczobutt. Małżeństwo było bezdzietne.