KONEWKA Józef
starszy sierżant stanu spoczynku WP. Ur. w Więckowicach gmina Dopiewo (pow. poznański), w rodzinie rolników Walentego i Marii. Ukończył miejscową szkołę powszechną. Później pracownik PKP. Powołany do armii pruskiej, 28 grudnia 1918 r. zdezerterował i wstąpił ochotniczo do oddziału powstańczego w Poznaniu. 28 lutego 1919 r. wcielony do Armii Wielkopolskiej jako żołnierz zawodowy. Brał udział w wojnie 1920 r. Do 1 września 1939 r. w stopniu emerytowanego starszego sierżanta pełnił funkcję komendanta strzelnicy wojskowej w Poznaniu przy ul Warszawskiej 27.
Do chwili wybuchu II wojny światowej był prezesem Związku Powstańców i Wojaków Koło Poznań Wschód. 28 grudnia 1939 r. aresztowany przez Gestapo, jako uczestnika powstania wielkopolskiego i prezesa związku kombatanckiego. 11 stycznia 1940 r. rozstrzelany przez hitlerowców w lasach Palędzkich (gmina Dopiero, powiat poznański) i tam pochowany w zbiorowej mogile.
Był odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918/1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Odznaką pamiątkową „Za waleczność”, Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich i Odznaką Pamiątkową 14 Dywizji Piechoty. Żonaty z Pelagią Chwirot miał czterech synów: Leonarda (ur. 1 listopada 1920), Henryka (ur. 15 października 1924), Włodzimierza (ur. 12 maja 1926), Eugeniusza (ur. 4 maja 1930) i Danutę
(ur. 1933).