MATYSIAK Gracjan
ur. się 13 października 1897 r. w Zieminie (pow. śmigielski), w rodzinie leśniczego Andrzeja i Marii ze Śledzików. Wychowany w duchu patriotycznym, wziął udział w strajku szkolnym w Zieminie. Po ukończeniu 14 lat praktykował jako uczeń mleczarski. 10 VI 1918 r. powołany do armii niemieckiej, wysłany został na front zach., na którym zginął jego 18-letni brat Władysław. Po zawieszeniu broni ruszył pieszo z Saint Amand we Francji, przez Belgię, Nadrenię do Berlina.
Do Ziemina wrócił w samą Wigilię Bożego Narodzenia 1918 r. 3 I 1919 r. zgłosił się ochotniczo do drużyny ziemińskiej, wchodzącej w skład kompanii wielichowskiej, dowodzonej przez dawnego nauczyciela, ppor. K. Szcześniaka. Uczestniczył w walkach pod Kopanicą, utrzymując posterunek k. Jaromierza, następnie pod Międzychodem. W ramach 2 kompanii ckm 56 Pułku Piechoty skierowany został na front litewsko-białoruski (od l X 1919 aż do końca wojny). Pełnił funkcję podoficera gospodarczego baonu. 21 XII 1920 r. awansowany do stopnia plut.
Do rezerwy zwolniono go 17 VIII 1921 r. Pracował kolejno w Urzędzie Skarbowym w Wolsztynie, Nowym Tomyślu, Obornikach (jako kierownik działu rachunkowo-kasowego). Unikając wysiedlenia, licząc się z ewentualnymi represjami (po IX 1939) okupanta, zamieszkał w Siekowie (pow. kościański), następnie w Zieminie, a od 1940 r. ponownie w Obornikach, gdzie w Urzędzie Skarbowym pracował do przejścia na emeryturę (1965). W 1978 r. zamieszkał w Nowym Tomyślu. Był członkiem ZBoWiD-u.
Zmarł 10 października 1987 r. Odznaczony m.in. Orderem Odrodzenia Polski V kl., WKP, Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich, Odznaką Pamiątkową 14 Dywizji Piechoty Wielkopolskiej. Ożenił się z Heleną z Preislerów i miał dwoje dzieci - Krystynę oraz Hannę.