STREHL Władysław
organizator piechoty powstańczej, ppłk WP. Ur. 10 kwietnia 1857 r. w Czamicach (ówczesny pow. człuchowski), w rodzinie ziemianina Franciszka i Kazimiery z Czarlińskich. Uczęszczał do gimnazjum w Chojnicach, a następnie w Poznaniu, gdzie w 1878 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Od 1 kwietnia 1879 r. do 1 kwietnia 1880 r. odbył służbę wojskową. W 1881 r. mianowany został ppor. Od 1880 do 1898 r. prowadził rodzinny majątek ziemski, następnie przeniósł się do Poznania, gdzie pracował jako urzędnik w firmie ubezpieczeniowej. Był akcjonariuszem Zakładów Cegielskiego. Od 3 sierpnia 1914 do 30 listopada 1918 r. służył w wojsku niemieckim w garnizonie w Poznaniu i obozie jeńców k. Kalisza. Kolejno mianowany był por. i kpt. Po wybuchu powstania zgłosił się do dyspozycji Dowództwa Głównego, obejmując 4 stycznia 1919 r. dowództwo piechoty Okręgu Wojskowego I w Poznaniu. 9 stycznia wystawił baon piechoty, który skierowany został do Gniezna i wziął udział w bitwie szubińskiej. 27 stycznia
1919 r. wszedł w skład komisji dla „przeegzaminowania i określenia kwalifikacji oficerskich kandydatów na oficerów”, powołanej przez Dowództwo Główne (24 stycznia 1919); członkiem tej komisji pozostał do 15 maja, równocześnie od 15 marca do 30 maja pełniąc funkcję szefa Powiatowej Komendy Uzupełnień Gniezno. 1 lipca objął szefostwo Urzędu Rent Wojskowych. Dekretem Komisariatu NRL nr 104 (z 3 czerwca 1919) został mianowany mjr., a dekretem nr 164 (z 23 czerwca 1919) - ppłk. Od 15 marca był też instruktorem Naczelnej Komendy Straży Ludowej - Inspekcji Obrony Krajowej. Od 15 listopada 1919 do 28 maja 1921 r. był oficerem DOGen. w Poznaniu. 28 maja 1921 r. przeszedł do rezerwy. Pracował w Poznaniu w Zakładzie Ubezpieczeń. Od 1927 r. po przejściu na emeryturę zamieszkał w Ostrowie n. Gopłem. Zmarł tam prawdopodobnie w 1928 r.
i został pochowany. Odznaczony był m.in. Orderem Virtuti Militari V kl. i Krzyżem Walecznych. Zawarł związek małżeński z Kazimierą Czarlińską, z którą miał dzieci: Mieczysława (1886) - również uczestnik powstania wielkopolskiego i III powstania śląskiego, Marię (1888-1969), Leona (1891-1960) - także uczestnik powstania wielkopolskiego, Adama (1897-1972) - uczestnik powstania wielkopolskiego, Tadeusza (1898-1925) - uczestnik powstania wielkopolskiego, Kazimierę, Antoniego i Bronisława.