MACEWICZ Gustaw
inspektor Wojsk Lotniczych Wojska Wielkopolskiego, generał brygady Wojska Polskiego. Ur. 5.09.1879 w majątku Prussy (pow. czerkaski, woj. kijowskie), w rodzinie ziemianina Gustawa i Kazimiery z Cywińskich. Po ukończeniu szkoły realnej w Warszawie wstąpił do Oficerskiej Szkoły Kawalerii w Elisawetgradzie, gdzie w 1900 r. uzyskał stopień chorążego i był oficerem zawodowym armii rosyjskiej. W 1904 r. awansowany na podporucznika, a w 1908 r. na podrotmistrza. W latach 1911-1912 był słuchaczem Szkoły Pilotów w Sewastopolu.
We wrześniu 1916 r. powołany został na inspektora wojsk lotniczych w sztabie frontu zachodniego i awansowany na rotmistrza. Od 1917 r. podpułkownik. Od lipca 1917 r. w I Korpusie Polskim, gdzie formował eskadry lotnicze. W maju 1918 r. zdemobilizowany. Do Wojska Polskiego zgłosił się w listopadzie 1918 r., skierowany 20 I 1919 r. przez Sztab Generalny Wojska Polskiego do dyspozycji generała J. Dowbor-Muśnickiego.
22 stycznia 1919 r. objął „kierownictwo spraw lotniczych Wojska Polskiego zaboru pruskiego”, przejmując inspektorat Wojsk Lotniczych. Dekretem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej zatwierdzony został w stopniu pułkownika a na podstawie dekretu nr 171 (z 25 czerwca 1919 r.) mianowany generałem podporucznikiem. 30 września 1919 r. mianowany został przez Naczelnego Wodza na stanowisko Inspektora Wojsk Lotniczych. Po reorganizacji Ministerstwa Spraw Wojskowych, w marcu 1920 r. objął szefostwo Departamentu Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych.
30 września 1923 r. przeniesiony w stan spoczynku. Zainicjował wzniesienie pomnika poległych lotników oraz stworzenie funduszu zapomogowego dla inwalidów lotnictwa i sierot po poległych. Zmarł 31 stycznia 1933 r. w Warszawie i tam został pochowany. Odznaczony był Orderem Odrodzenia Polski III kl. oraz Orderem francuskiej Legii Honorowej. Zawarł związek małżeński z Katarzyną Jampolską (primo voto Baranowską), dzieci nie miał.