PIETRZYŃSKI Bolesław
blacharz. Ur. 23 sierpnia 1897 r. w Dreźnie (Niemcy), w rodzinie blacharza Romana i Franciszki. W 1899 r. rodzina Pietrzyńskich przeprowadziła się do Wolsztyna. Ukończył szkołę powszechną i uzyskał zawód blacharza. Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej.
W 1918 r. ochotniczo wstąpił do oddziału powstańczego. Uczestnik wojny 1920 r. Po demobilizacji, do 1926 r. pracował w swoim zawodzie w Wolsztynie. Później wraz z żona zamieszkał w Śmiglu, gdzie prowadził własny warsztat blacharski. W okresie międzywojennym był czynnym członkiem Bractwa Kurkowego, Ochotniczej Straży Pożarnej i chóru w Śmiglu.
We wrześniu 1939 r. wyjechał ze Śmigla, zamieszkał w Zbąszynie i podjął pracę w Gazowni Miejskiej. Później dojeżdżał do pracy w przedsiębiorstwie budowlanym w Wolsztynie. Po wojnie razem z rodziną wrócił do Śmigla, gdzie dalej prowadził swój warsztat blacharski i mieszkał do śmierci. Był członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej. 24 lutego 1974 r. został mianowany na stopień podporucznika WP.
Zmarł 20 maja 1974 r. w Śmiglu, pochowany jest na cmentarzu junikowskim w Poznaniu. Na nagrobku rodzina umieściła napis „Powstaniec Wielkopolski”. Był odznaczony m. in. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Od 1926 r. żonaty z Heleną Lewandowską (26 kwietnia 1902-13 kwietnia 1998). Dzieci: Zdzisława (ur. 1929), inżynier budownictwa sanitarnego i Grzegorz (1937-1985).