KRANZ Józef
uczestnik walk w Poznaniu i na froncie płn. Ur. się 20 lutego 1884 r. w Śniatach (pow. gnieźnieński), w rodzinie rolnika Eugeniusza i Rozalii z domu Siekierka. Po ukończeniu szkoły powszechnej terminował w zawodzie krawieckim w Trzemesznie. W latach 1904-1906 służył w armii niemieckiej. Podczas I wojny światowej walczył na froncie zach., gdzie został ciężko ranny. Nie powrócił na front, zdezerterował.
Od października 1918 r. służył w Straży Ludowej na terenie Poznania. 27 grudnia unieszkodliwił oficera 5 Pułku Grenadierów przy ul. 27 Grudnia. Rozbrajał żołnierzy niemieckich na Dworcu Głównym w Poznaniu. Następnie walczył w szeregach powstańczych, m.in. pod Rynarzewem. Uczestniczył w wyprawie gen. Żeligowskiego na Wilno. W okresie międzywojennym działał w licznych towarzystwach, m.in. był zastępcą Starszego Cechu Krawców.
W 1939 r. został aresztowany przez hitlerowców i osadzony w Forcie VII w Poznaniu, gdzie zmarł w wyniku tortur. Był odznaczony m.in. Odznaką Wojska Wielkopolskiego. Żonaty z Michaliną Kędziora, miał dzieci: Janisława (1907), Maksymiliana (1908) oraz Stefanię Wandę (1910).