JANASIK Szczepan Stefan
kapelan, mjr WP. Ur. 8 listopada 1889 r. w Poznaniu, w rodzinie rentiera Bartłomieja i Marii z Poznańskich. W Poznaniu ukończył szkołę powszechną, a w latach 1903-1909 Gimnazjum św. Marii Magdaleny. Następnie uczęszczał do Seminarium Duchownego w Gnieźnie (1909-1913), gdzie uzyskał święcenia kapłańskie. Od 15 lutego 1914 r. był wikariuszem w Ostrowie Wlkp., potem w kościele św. Marcina w Poznaniu (1 styczeń 1914 - 15 październik 1915). Jako kapelan został powołany do armii niemieckiej.
Od 1 października 1917 do 18 listopada 1918 r. był proboszczem etapowym przy komendzie etapowej w Poznaniu, od jesieni związany z Centralnym Komitetem Obywatelskim, a później NRL. 29 stycznia 1919 r. za zgodą władz wojskowych, w stopniu kpt. został powołany na kapelana 1 Pułku Artylerii Lekkiej. Od 1 kwietnia w stopniu mjr. był proboszczem garnizonu w Poznaniu (Komenda Obozu Warownego). Funkcję tę pełnił nieprzerwanie do 1925 r. Następnie był proboszczem w Bninie, gdzie czynnie angażował się w życie miasteczka.
Był związany z konspiracją wojskową w Poznańskiem w 1939 r. Więziony od 18 do 26 października w Kórniku, został skazany na śmierć przez hitlerowski Sondergericht, ale dzięki wstawiennictwu pastora Blumeha zwolniono go. Był jeszcze kilkakrotnie aresztowany.
1 II 1942 r. wyrzucono go z probostwa. Zamieszkał w okolicy. Duszpasterzował przez całą okupację. Późniejsze jego losy nie są znane.