powstaniec wielkopolski, podpuł­kownik WP. Ur. się 13 maja 1895 roku w miejscowości Ujazd k. Szubina w rodzinie dzierżawcy probostwa parafii kcyńskiej, Michała i Wiktorii z d. Szwed. Ukończył gimnazjum humanistyczne w Nakle; przez dwa lata praktykował w rolnictwie. W 1915 został powołany do a. niemieckiej; do 1 XII 1918 walczył na froncie wschodnim, później zachodnim. Ukończył kurs aspirantów oficer­skich w Biedrusku k. P-nia; 24 IX 1918 awansowany na stopień ppor. W styczniu 1919 zorganizował i został d-cą Kcyńskiego Baonu Powstańczego. Na czele tego oddziału walczył pod Szubinem, Nakłem, Szczepicami, Gromadnem, Paterkiem i Kcynią. Po zawarciu rozejmu z Niemcami bronił odcinka frontu na linii Noteci od Paterka do Zamczyska włącznie. Po wcieleniu baonu do 9 p. strz. wlkp., w kwietniu 1919 został przeniesiony do 8 p. strz. wlkp. (62 pp) na stanowisko d-cy II baonu. Z puł­kiem tym brał udział w wojnie bolszewic­kiej. Za wzorowo przeprowadzoną kontrakcję nad Bugiem, w okolicach Mielnika (1 VII 1920), gdzie wraz ze swoim baonem przez 6 godzin trwał na stanowis­ku pod silnym ogniem artylerii i karabinów maszynowych wroga, a wycofując się za­brał wszystkich swych rannych i zabitych, odznaczony został Krzyżem VM 5 kl. nr 297. Po przejściu do rezerwy (1 I 1924), prowadził gospodarstwo rolne i młyn gos­podarczy w Białośliwiu k. Wyrzyska. W 1939 był dowódcą 82 baonu wartowniczego piechoty w Bydgoszczy, ranny pod Sochaczewem, dostał się do niewoli niemieckiej. 6 II 1945 wrócił do Białośliwia i pracował we własnym młynie. Po upaństwowieniu młyna, od 1953 pozostawał bez pracy, utrzymywał się ze skromnej zapomogi, później z emerytury wyjątkowej. 22 XII awansowany na stopień ppłk. Zm. w P-niu 28 września 1981 roku i spoczywa na cm. junikowskim. Odznaczony był m. in.: Orderem Odrodzenia Polski 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Od 1921 żonaty z Heleną Reysowską miał dzieci: Janusza (ur. 1923 - zm.1984), Danutę (ur. 1925), Marię (ur. 1927) i Andrzeja (ur. 1929).