GALANT Franciszek
członek Straży Ludowej. Ur. się 27 stycznia 1900 r. w Goliszewie (pow. Kalisz), w rodzinie Józefa i Agnieszki z domu Wawrzyniak. W l. 1909 – 1914 ukończył 5 klas szkoły ludowej w Goliszewie. Później został pomocnikiem maszynisty. W grudniu 1918 jako ochotnik zgłosił się do Straży Ludowej i pełnił służbę patrolową. Później w szeregach 5 pułku strzelców wielkopolskich (59 pp) w uczestniczył w walkach na froncie północnym.
W styczniu i lutym 1920 r. wraz ze swoim pułkiem brał udział w zajmowaniu Pomorza. Od marca 1920 r. w składzie XXIX brygady 15 dywizji piechoty na froncie przeciwrosyjskim pod Brodami. Później pułk wyruszył nad Słucz; w nocy z 7 na 8 kwietnia wykonał pomyślny wypad na Kowaleńki, gdzie zdobyto liczne armaty. Od końca kwietnia 1920 roku wraz z pułkiem uczestniczył w wyprawie kijowskiej; 25 kwietnia znalazł się w zdobytym Kijowie. W czerwcu t.r. uczestniczył w walkach nad Berezyną w rejonie Domżenyc. Następnie w czasie działań odwrotowych udział w ciężkich walkach pod Mostami; uczestnik Bitwy Warszawskiej i w końcu udział w rozbiciu i całkowitym zniszczeniu oddziałów 5 dywizji rosyjskiej pod Zambrowem.
22 sierpnia 1920 r. brał udział w boju o Łomżę. Następnie w walkach w Puszczy Białowieskiej; w okolicach Kamieńca Litewskiego i w końcu obrona stanowisk pod Izabelinem w okolicach Wołkowyska. Po zakończeniu działań wojennych bezterminowo urlopowany z wojska, a w 1922 r. zwolniony do rezerwy. W 1924 r. zamieszkał w Poznaniu. Podjął pracę na kolei jako pomocnik maszynisty. W sierpniu 1925 roku odbył ćwiczenia w 1 kompanii karabinów maszynowych 58 pp. Od 1926 r. mieszkał w Lubaniu k. Poznania.
W lutym 1933 r. zamieszkał w Dopiewie pow. Poznań. We wrześniu 1939 zmobilizowany, lecz bezpośredniego udziału w walkach nie brał. Uczestniczył w obronie Warszawy, pełniąc służbę w oddziałach pomocniczych. Po kapitulacji stolicy wrócił do Dopiewa.
Od 1940 roku pracował na kolei jako maszynista. Po wybuchu wojny z Rosją prowadził pociągi , które woziły rannych żołnierzy niemieckich z frontu wschodniego do Niemiec. Pod koniec 1941 roku transport który prowadził zbombardowało lotnictwo alianckie a Franciszek Galant został poważnie ranny. Do pracy na kolei wrócił po zakończeniu wojny i pracował tam jeszcze przez wiele lat.
Zmarł 13 sierpnia 1972 r. w Dopiewie i jest pochowany na miejscowym cm. parafialnym. Był dwukrotnie żonaty: od 1928 r. ze Stanisławą Łakomą i miał dwóch synów : Jana (ur. 1926) i Mariana (ur. 1928), a po jej śmierci z Heleną Maćkowiak, z którą miał troje dzieci: Eugeniusza Franciszka (ur. 1934), Zofię Heleną (ur. 1938, zamężna Glabus) i Anielę (ur. 1940, zamężna Kowalczyk).