BARANIECKI Kazimierz
członek Służby Straży i Bezpieczeństwa w powstaniu. Ur. się 16 lutego 1900 r. w Opalenicy (pow. nowotomyski), w rodzinie kotlarza Piotra i Franciszki z Burdajewiczów, brat Ludwika (zob.). Szkołę powszechną ukończył (1914) w Opalenicy i rozpoczął dalszą naukę, którą w czerwcu 1918 r. przerwał z powodu powołania do służby w armii niemieckiej. W jej szeregach przebywał do 22 XII 1918 r.. Od 24 grudnia znalazł się w opalenickiej kompanii Służby Straży i Bezpieczeństwa. Brał czynny udział w walkach na froncie zach. pod Zbąszyniem i Międzychodem.
W marcu 1920 r. wyjechał z 61 Pułkiem Piechoty Wielkopolskiej (5 kompania) na front ukraiński, gdzie brał udział w ofensywie na Kijów, do Berezyny, w odwrocie pod Warszawę i kontrofensywie na Mińsk, aż do zawarcia rozejmu. St. szer. Baraniecki wyróżnił się szczególną postawą w ofensywie na Ukrainie, przede wszystkim przy ataku na dworzec w Berdyczowie (26.4.1920 r.) oraz podczas ofensywy na Białorusi (24.7.1920 r.), kiedy okazał dzielność, pozostając na powierzonym mu stanowisku pod Wołkowyskiem do ostatniej chwili. Za czyny te 2 grudnia 1920 r. odznaczony został Orderem VM 5 kl. nr 314.Ukończył kurs szkolny podoficerów w Śremie i Bydgoszczy. Zwolniony ze służby wojskowej w 1921 r., zdał egzamin częściowy i otrzymał posadę nauczycielską w Podrzewiu (k. Szamotuł).
W 1926 r. zdał egzamin dojrzałości, a w 1928 r. egzamin nauczycielski. W 1929 r. ukończył kurs dla oficerów piechoty w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 7 w Śremie i awansowany został do stopnia ppor. rezerwy. Ćwiczenia rezerwy odbywał w 62 pułku piechoty i 57 pułku piechoty, awansując do stopnia por. rezerwy. 29.8.1939 r. zmobilizowany do 57 pp., ewakuował się z jednostką na wsch.. 25.9. osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku, został zamordowany w 1940 r. w Katyniu (Lista Wywozowa 017/1 z 4.1940 r., poz. 21). Był odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V kl., Medalem Niepodległości. Żonaty z Marią z Busslerów, pozostawił dzieci: Macieja (1935) i Katarzynę (1938).