HABER Kazimierz
ziemianin, organizator intendentury powstańczej, mjr WP. Ur. się 6 II w Łojewie pow. Inowrocław, w rodzinie ziemianina Jana i Zofii z Padlewskich. W gimnazjum inowrocławskim należał do tajnego TTZ. W 1891 r. przejął majątek rodzinny, doprowadzając Łojewo do rozkwitu. Należał do grona najlepszych rolników w Poznańskiem. Służbę jednoroczną odbył w 17 PAL w Bydgoszczy (1895-1896). Od 30 VIII 1914 r. na froncie wschodnim, jako dowódca kolumny amunicyjnej. W II 1915 r. został inspektorem prowiantury.
Po przebytej chorobie skierowany do Bydgoszczy, potem do intendentury w Poznaniu. Nawiązał kontakt POWZP, organizując komórkę w składnicach poznańskiego garnizonu. Grupa liczyła ponad 20 Polaków: żołnierzy i urzędników intendentury. Ich zadaniem było uratowanie zapasów w magazynach przed wywiezieniem do Niemiec. W ten sposób uchroniono przed wywiezieniem zapasy wartości ok. 11 mln marek. Stworzono podstawę materialną dla intendentury powstańczej. Od I 1919 r. był szefem sekcji żywnościowej Szefostwa Aprowizacji.
Dekretem Komisariatu NRL nr 28 z 9 IV 1919 r. został mianowany kapitanem, a dekretem z 31 VII 1919 został majorem intendentury. Przejściowo był intendentem Pomorskiej Dywizji Strzelców. 6 VII 1920 zwolniony do rezerwy, ale po tygodniu zgłosił się ochotniczo do Intendentury DOGen. Poznań. Od 25 IX 1920 r. był zastępcą dowódcy Obozu Ćwiczebnego w Biedrusku. Na pocz. 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Poświęcił się rolnictwu, nabywając Kołdrąb k. Janowca Wielkopolskiego. Był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914-1919.
Zmarł po zmaganiach z ciężką chorobą 10 VII 1933 r. w Poznaniu. Pochowany w Trzemesznie w grobowcu rodziny żony. Ze związku małżeńskiego z Izabellą Kozińską miał dwóch synów: Jana (1900-1985) i Mariana. Odznaczony m.in.: MN, KW i KŚl.